Voor hun handen aan het bed, het zijn van mantelzorger of het ervoor zorgen dat we gezond blijven. Toch maak ik mij ook zorgen. Dat doe ik dagelijks. U waarschijnlijk ook. De zorgen die wij hebben, staan niet ver van ons af, maar zijn dichtbij. Ben ik nog wel zeker van mijn baan? Hoe vergaat het mijn kinderen en wie zorgt er voor mij als ik niet meer gezond ben? Naast die dagelijkse individuele zorgen, heeft ook de zorgsector zijn dilemma’s. Onlangs is er weliswaar een zorgakkoord gesloten en zijn de scherpe kantjes her en der wat afgevlakt. De maatregelen blijven voelbaar en pijnlijk.
Hogere kosten, stijgende zorgvraag en afname van zorgpersoneel. En dan wijst recent onderzoek ook nog uit dat één op de zeven mantelzorgers klaagt over een te zware belasting. We hebben het dan over meer dan 220.000 mantelzorgers. En over het gegeven dat we meer zelf moeten doen, behalve naar de overheid kijken om te vragen om een helpende hand, maak ik mij zorgen.
Een hele zorg minder is dat de GGD’en er al 75 jaar zijn. In 2013 bestaat ‘De Landelijke Vereniging van Directeuren van Gemeentelijke Geneeskundige en/of Gezondheidsdiensten’ 75 jaar. De naam en vorm van samenwerking is door de jaren heen een aantal keer gewijzigd. Van Vereniging van Directeuren Basisgezondheidsdiensten, naar LVGGD, naar GGD Nederland. In 1988 startte het Landelijke Bureau van de GGD’en.
Naast schoolarts, vaccinaties en alcoholmatigingsprojecten, zoals we dat allemaal kennen van onze eigen GGD, is de GGD er voor meer. Of beter gezegd, heeft de GGD al veel bereikt in de afgelopen jaren. Een voorbeeld is de komst van riolering en waterleidingen, om zo wat te doen aan de sterfte onder zuigelingen en het voorkomen van epidemieën. Mede het gevolg van inspanningen van medewerkers in de publieke gezondheid.
Actueler is publiek-private samenwerking. Hierover organiseerden wij exact een jaar geleden een conferentie met politiek en bedrijven als Coca Cola, Heineken en Mars. Bedoeld om na te gaan waar wij elkaar kunnen versterken en eventueel zelfs samen kunnen werken.
Samenvattend: we blijven ons inzetten voor waardevolle interventies en populatie-gebonden maatregelen. Waarom? Omdat dat werkt en resultaat oplevert. Het nut, de noodzaak en die resultaten wijzen uit dat wij als GGD nodig waren, zijn en blijven. De vereniging behartigt al 75 jaar de belangen van alle GGD’en in Nederland. Wat mij betreft blijven wij dat nog veel langer doen dan 75 jaar. Zo ver is het nog niet. We leven met de dag en kijken vaak niet ver vooruit en om ons heen. Ik kijk dan ook niet te ver vooruit, behalve naar het jubileumcongres dat GGD Nederland houdt op maandag 17 juni. In verband met het 75-jarig bestaan van de Vereniging houden wij een conferentie in Utrecht met als titel: ‘Resultaten uit het verleden bieden garantie voor de toekomst.’ Laten we zorgen dat we ons zorgen blijven maken. Te beginnen op het congres op 17 juni. U zorgt toch ook dat u erbij bent? In verband met het vertrek van Laurent de Vries naar Viattence is dit zijn laatste column voor VOZ Magazine. Hij is per 1 juni toegetreden tot de Raad van Bestuur.
