Het verhaal van de hond op de ziekenhuisafdeling. Hoe komt zo’n innovatie tot stand?
Smulders: “We waren er niet naar op zoek. Het was echt serendipiteit, de ongezochte vondst. Hoe ontstaat dat? Serendipiteit vereist een vrije geest en een beetje arrogantie. Het vereist een zekere scherpzinnigheid: iets opmerken. We zaten met zeven of acht mensen aan tafel bij een visite rond een patiënt die mogelijk met clostridium was besmet. Een verpleegkundige zei: ‘Nou, het ruikt niet als clostridium’. Het is inderdaad zo dat een ernstige clostridiuminfectie een bepaalde geur heeft. Ik dacht hardop en zei toen ‘Als jij dat kunt ruiken, dan kan een speurhond dat vast veel beter’. Het eurekamomentje. En er komt dan ook wat ondernemingszin bij kijken. Iets doen dat tachtig procent mislukkingskans heeft. En als het dan toch positief uitpakt, leidt het soms tot een revolutionaire innovatie. Vervolgens komt er ook de weerstand en de scepsis. Mensen geloven het gewoon niet. Dat is toch wel een fenomeen. Voor mij was het heel evident, maar er waren heel veel mensen sceptisch over. In dit geval was er ook de weerstand tegen een ‘vieze hond’ op een ziekenhuisafdeling, maar gelukkig bleken er al regels te zijn voor dieren in het ziekenhuis. Deze regels zijn vanuit een heel ander perspectief opgesteld, namelijk vanuit de afdeling kindergeneeskunde. Want daar komen ze van Artis wel eens met een paar aapjes op de kinderafdeling, om patiëntjes op te vrolijken. Dus uiteindelijk was het niet zo moeilijk om een hond over de afdeling interne geneeskunde van het ziekenhuis te laten lopen. En dat lukte vrij goed omdat het beestje heel goed opgevoed was”.
U moet ingelogd zijn om het gehele artikel te kunnen lezen.
